Aramızdan genç yaşta ayrılmasına rağmen , şiirlerinde dizeleriyle ruhumuzda naif dokunuşlar yapmayı başarabilmiş yakın dönem kadın şairlerimizdendir. Didem Madak 8 Nisan 1970 tarihinde İzmir'de dünyaya geldi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu olan şairin ilk şiirleri Öküz, Ludingirra ve Sombahar dergilerinde yayımlandı. Graphon Kağıtları isimli ilk kitabı İnkılap Kitabevi Şiir Ödülü'nü kazandı. Didem Madak 24 Temmuz 2011 tarihinde kanser nedeniyle 41 yaşında hayatını kaybetti.
Didem Madak'ın hayatı
Öğretmen olan Füsun ve Yusuf Madak çiftinin ilk çocukları olarak 1970 yılında İzmir'de dünyaya geldi. Çocukluğunun büyük bir kısmı Amasya ve Burdur'da geçti 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında babası Burdur'dan Uşak'a sürüldü. Kendisinden 6 yaş küçük kardeşi Işıl'la beraber annesinin yanında Burdur'da yaşamaya devam etti. Annesinin 1983 yılında beyin kanserinden hayatını kaybetmesi Didem Madak'ın duygulu dünyasının temellerini oluşturacak ilk travmatik olay oldu. Babasının tekrar evlenmesi sıkıntılı hayatına katmerli bir katkı daha sağladı. İlköğretimine bir süre babasının yanında devam etse de ortaokul ve lise eğitimini İzmir'de tamamladı.
Tüm zorluklara rağmen lisede başarılı bir öğrencilik hayatı geçirdikten sonra üniversite sınavına girdiği ilk sene Ege Üniversitesi Biyoloji Bölümünü kazandı. Yaşadığı maddi sıkıntılar yüzünden çalışmak zorunda olan Didem Madak okuluna devam edemedi ve okuldan ayrılmak zorunda kaldı. Bir sonraki senede sınava tekrar hazırlanarak bu sefer Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesine yerleşti. Bbasıyla ilişkileri iyice bozulan Didem Madak Hukuk Fakültesi kaydını dondurarak 19 yaşında evden ayrılarak evlenmek zorunda kaldı. Dört sene süren evliliğiğini sonlandırmasının ardından tekrar başladığı hukuk eğitimini 2000 yılında tamamladı.
Stajyer avukatlığı döneminde tasavvufla ilgilenmeye başladı ve şiir dünyasıyla tanıştı. O dönemde edebiyatçı Müjde Bilir ile sıkı bir dostluk ilişkisi kurdu. 2002 yılında vefatına kadar yaşayacağı İstanbul'a taşındı. İstanbul Eczacılar Odası avukatlığını yaptığı dönemde aynı zamanda şiir yazmaya da devam etti. 2006 yılında ressam Timur Çelik ile ikinci evliliğini yaptı. Bu evliliğinden annesinin adını verdiği Füsun dünyaya geldi. Anneliği önceliği haline getirerek edebiyattan ve şiirden tamamen uzaklaştı.
2010 yılında yakalandığı kolon kanserinden kurtulamayarak 24 Temmuz 2011 tarihinde hayata veda etti. En etkili şekilde "Ben acılarımın başını evcimen telaşlarla okşadım bayım” dizesiyle yüreğimize dokunmayı başaran Didem Madak'ın kitapları şunlardır:
-
Grapon Kağıtları, 2000
- Ah'lar Ağacı, 2002
- Pulbiber Mahallesi, 2007
Sevilen şairin kabri Edirnekapı Mısır Tarlası Mezarlığı'nda bulunmaktadır.
Siz Aşktan N'anlarsınız Bayım
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Alt katında uyumayı bir ranzanın
Üst katında çocukluğum...
Kağıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
Allah’la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
Havı dökülmüş yerlerine yüzümün
Büyük bir aşk yamadım
Hayır
Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
Tesbih tanelerim bitse göz yaşlarım...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin allahını bilirim bayım
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım
Süt içtim acım hafiflesin diye
Çikolata yedim bir köşeye çekilip
Zehrimi alsın diye
Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
İlahiler öğrendim.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!
Ben işte miraç gecelerinde
Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
Bir şiir aradım.
Geçen üç yıl boyunca
Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
Ülkem olmayan ülkemi
Kayboluşumu aradım.
Bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
Bir ters bir yüz kazaklar ördüm
Haroşa bir hayat bırakmak için.
Bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.
Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!
