Yavru bal porsuklarına bakma ve besleme işini dişiler üstlenirler. Erkekler dişi porsuklarla sadece çiftleşme döneminde bir araya gelirler. Çiftleşmeden sonra kendi yalnız dünyalarında yaşamaya devam ederler. Dişi porsukların yavru porsuklara bakma yükümlülüğünden dolayı erkek porsuklara göre daha iyi avcıdırlar. Dişiler tek seferde sadece bir yavru dünyaya getirirler. Yiyecek menüsünde ağaç kökleri, meyveler, kuş, böcekler, yumurta, yılan, kertenkele, akrep, kurbağa ve hayvan leşleri bulunur. Çok aç kaldığında küçük cüssesine rağmen timsaha ve zebraya saldıracak kadar cesur olurlar. Hindistan'da yaşayan türleri mezarlıklardaki toprağı kazarak insan cesetlerini yediklerinden dolayı mezarlıklarda bal porsukları için özel önlemler alınır.
Ön ayaklarında bulunan ve 10 cm'yi bulabilen tırnakları hem avın yakalanması hem de ağaçlara tırmanmak için kullanılır. Bu tırnaklar aynı zamanda hızlı bir şekilde toprak kazmak için de kullanılır. Dişleri çok fazla uzun değildir ancak çenesinin uyguladığı ısırma gücü muazzam değerlerde olur. Avını çenesinin içine hapsettiğinde bir daha bırakmaz. Bal porsukları isminin ve görünüşünün sevimli olmasının aksine son derece saldırgan bir yapıya sahiptir. İnsanların bile korktuğu engerek ve kobra yılanlarına bir saniye bile düşünmeden saldırır. En sevdiği yiyecekler arasında zehirli akrepler bulunur. Bal porsuğu akrep zehrine karşı bağışıklığa sahiptir. Akrep sokmasından dolayı hiç endişe duymalarına gerek yoktur. Aslan, çita, sırtlan, leopar gibi hayvanlara kafa tutmalarıyla bilinirler. Hiç korkusu olmadan bu yırtıcılara saldırır ve onların yemeklerine ortak olmaya çalışmaktan çekinmezler. Zehirli yılan sokmalarında sadece 1-2 dakika baygınlık geçirir, sonrasında ayılarak yılanı kendisine yem edene kadar savaşmaya devam eder.
Bal porsuğunun tüm zehirli hayvanların zehrini kendi vücudunda absorbe ederek etkisiz hale getiriyor olması bilim insanlarının uzun yıllardır üzerinde çalıştıkları bir konudur. Bu fizyolojik mucizenin nasıl gerçekleştiği halen netlik kazanmamıştır. Vücuduna giren toksinlere karşı bağışıklık sistemlerinin çok kısa sürede antitoksin üretmesi gerçek bir mucizedir. Bu yeteneği sayesinde arı kovanlarına pervasızca saldırabilir ya da akşam yemeği için bir kobra yılanını tercih edebilir.
Bal porsuklarının endokrin sisteminde korku hormonu salgılanmaz. Her ne kadar nadiren aslan ve kaplanlara yem olsalar da onlarla mücadelesinde ölene kadar savaşmayı bırakmaz. Aslan ve kaplan gibi yırtıcılar kendilerine çok fazla enerji harcatan bu hayvana genel olarak saldırmamayı tercih ederler. Bal porsuğu Guinness Rekorlar Kitabı'nda "Dünyanın En Korkusuz Hayvanı" olarak kayıt altına alınmıştır.
